Hallo, mijn naam is Jan Verhoeven (vingerspelling), mijn naamgebaar is ‘gebaar)
Ik wil mijn verhaal vertellen hoe ik in een dovenhuis in Turnhout verzeilde. Vooral Jeugdclub De Kempen.
Toen ik ongeveer 6 à 7 jaar was brachten mijn ouders mij eens een keer naar de scout, “horende” scouts. Maar ik verstopte me achter mijn ouders. Ik wilde niet. Mijn ouders berusten er zich in en ik mocht thuisblijven. Mijn broer ging wel verder met de scouts. Elke zondag was hij weg.
Zo ging dat verder tot ik twaalf was. Hij kwam een keer vuil thuis. Dat wilde ik ook ervaren. Ik wilde toch naar de scouts en vroeg het aan mijn ouders.
Mijn ouders brachten me. Communicatie was geen probleem. Het was toch voornamelijk spelen, spelen en nog eens spelen. Ik heb een goede periode gehad.
Toen ik 14 à 15 en groter was moest ik naar een ander groep. Maar daar was spel veel minder en communicatie veel meer. Ik zei tegen mijn ouders dat ik ermee stopte. Ik kon niet mee communiceren. Dat ging niet.
Mijn broer ging verder en ik bleef weer thuis of ik ging naar vrienden.
Op een moment ging te bel thuis. Een afspraak? Wie kon dat zijn? Mijn ouders deden open. Er stond een doof persoon voor de deur: Kristof. Petra was er ook bij. Samen vertelden ze over Jeugdclub De Kempen. Wat de jeugdclub deed, waar het lag, wat een dovenhuis was. Mijn ouders en ik luisterende met interesse.
Nadien was het weer een tijdje stil. Tot de bel opnieuw ging. Geert kwam bij mij thuis. Hij vroeg me mee naar Turnhout. We zouden wel zien hoe het zou verlopen. Ik was al 16. Samen met mijn goede vriend Bart ging ik naar Turnhout.
Het was een zeer aangename ervaring! Babbelen, spellen en het was leuk. Terug thuis vroegen mijn ouders hoe het geweest was. Ik vond het zeer leuk en mijn ouders waren blij.
ík voelde me goed thuis daar. Ik kon babbelen met de andere doven.
2 of drie maanden later was er een uitstap naar het buitenland, naar Londen. Van mijn ouders mocht ik gaan.
Londen was een prachtige ervaring. 3 dagen lang gebaren, dat had ik nooit meegemaakt.
Vroeger bij mijn ouders was het face-to-face-gesprek. Met mijn vrienden was het meestal een paar uurtjes. Een groot verschil met Londen waar ik 3 dagen lang in gebarentaalomgeving zat. Terug thuis waren mijn ouders blij dat ik het goed had.
Ik ben blijven gaan… naar JCDK…
Ik zat in Jeugdclub De Kempen, ben het bestuur ingerold. En heb ik veel mensen kunnen ontmoeten, ook ouderen. Een mooie ervaring voor mij en mijn leven.
Dankzij de mensen die me bezocht hebben. Stel dat ze niet bij mij thuis geweest waren, wat er dan gebeurt zou zijn met mij weet ik niet. Een vraag…..