Hallo! Goed, ik ben geboren in Spanje. In het zuiden, Malaga. Ik ben daar opgegroeid, en later had ik er werk.
Mijn vrouw, die was vroeger, toen ze jong was, op vakantie gekomen naar Spanje voor 3 weken op hotel. Ik zag haar, maar ik kende haar niet, en had geen interesse in haar. Mijn dove vrienden vertelden mij dat ze in België woont. Ik had nog altijd geen interesse. Tot ze naar de dovenclub kwam en ik haar perfect Spaanse Gebarentaal zag gebruiken. Ik maakte kennis met haar en wou graag vrienden worden. "Jij kan zo goed in het Spaans gebaren!" zei ik tegen haar, "Hoe doe jij dat?" Ze zei: "Ik heb een goede vriend uit Spanje". Ik ging vervolgens mee met haar om haar te helpen. Ik dacht helemaal niet aan trouwen met haar. Ik hielp haar gewoon, en ging met haar feesten. We begeleidde haar ook om plaatsen bezichtigen, we hebben heel veel dingen gedaan. Toen ging ze weg, met het vliegtuig terug naar België.
Ik was verbaasd toen ze mij een brief stuurde. We schreven toen brieven naar elkaar. Een man zag de brieven en vroeg: "Heb jij een lief?" Toen zei ik "Nee, dat is gewoon een dove vriend". Hij moest lachen. Maar het was waar, we waren pennevrienden.
Toen kwam ze terug naar Spanje, mijn hart werd helemaal warm. Toen heb ik haar weer rondgegidst in Spanje voor 3 weken, en dan vroeg ze mij om mee te gaan naar België.
Ik ben dan naar België gegaan. Ik vond het niets. Het was er regenachtig en koud. Er was in België geen mooi weer, het was er donker. In Spanje is het licht en mooi weer. Het was een groot contrast. Mijn vrouw moest me smeken om te blijven. Ze vroeg me om Madosa te komen bekijken. Ik was erg verrast dat het gebouw van Madosa zo luxueus en groot was. Ik vond de club Madosa erg mooi. Ik was erg blij om dat te zien. Ik verstond de doven niet goed, want ik kende geen Vlaamse Gebarentaal, ik kende in die tijd maar 1 taal en niets anders. Maar ik hield vol. Ik ging bij mijn Vrouw thuis eten en s'morgens ging ik mee met haar naar de stad. Mijn mond viel open van verbazing, ik was verwonderd door de schoonheid van Antwerpen. Zo'n mooie geschiedenis. In Malaga hadden we dat niet, het was helemaal anders. Ik vond Antwerpen beter. Langzaam aan veranderde mijn houding en werd ik verliefd, en na een tijdje trouwden we en ben ik in België gebleven.
Ik bleef dus in België, maar het was moeilijk om werk te vinden. Ik wou graag in een fabriek werken, en ging overal op zoek. Ik solliciteerde bij talloze fabrieken, maar ik werd overal afgewezen. Dat was heel moeilijk. Ik ben dan terug naar Spanje gegaan om te werken, daar was werk. Ondertussen bleef ik ander werk zoeken. Een dove man vroeg mij op een gegeven moment of ik niet in België in de bouw wou komen werken. Dat zag ik zitten, en dat ben ik altijd blijven doen, in de bouw werken. Ik heb nooit meer elders gewerkt. Ik kon bij mijn vrouw zijn en toen was mijn leven helemaal goed. Ik had een huis, of een appartement, een auto en ik kon feesten met de doven, ik kon op uitstap, lekker eten, feesten, kortom mijn leven was helemaal goed.
Maar ik blijf Malaga wel missen, die stad blijft in mijn hart. Maar Antwerpen is mooier en de beste stad. Malaga is zo-zo, hier is het beter. Er is veel cultuur en Antwerpen is groter. Malaga is dan weer warmer. Maar voor het leven blijf ik liever hier.